Hiç düşündünüz mü sıradan bir günde kaç çeşit riskle karşı karşıya geldiğinizi? Kişisel hedeflerinizin hayat akışı içinde ne kadar yoğun bir tehdit altında olduğunu? Yerine getirilmesi gereken pek çok sorumluluk, oynanması gereken pek çok rol var günlük yaşamda. Kiminde bir Baba, kiminde bir eğtimen, kiminde öğrenci, kiminde amir, kiminde sadece izleyici. Düşününce sıradan bir günde tekrar tekrar başarmamız gereken şeyler var.

Örneğin işimize vaktinde yetişmek. Çocuklarımıza iyi bir gelecek sağlamak. Hobilerimize vakit ayrımak. Sağlıklı kalmaya çalışmak. Akrabalarımıza, dostlarımıza vakit ayırmak. Nihai amacımız olan mutlu insan ve mutlu aileye ulaşmak için çabalamak. işimiz hiç de kolay değil. Kolay değil çünkü mesleki olarak bizleri epey meşgul eden bir kavram var karşımızda: RİSK.. Risk kavramı amaçlara ulaşmayı engelleyecek tehditlerin yaratacağı potansiyel sonuçlar veya kayıplar olarak tanımlanıyor. İşte günlük hayatta başarı, bu riskleri iyi yönetmekten geçiyor. İşimizle ilgili oldukça zorlandığımız risk kavramı ve risk yönetimi faaliyeti, aslında günlük hayatımızda hemen her gün karşılaştığımız ve genellikle de başarılı olduğumuz bir süreç. Sadece bunun farkına varmıyoruz. Otomatikleşen risk tepkilerimiz yani stratejilerimiz bize doğal, hayatın akışı içinde sıradan aktiviteler gibi geliyor. Oysa ortalama Türk insanını düşününce aşağıdaki hedeflere yönelik pek çok riskle karşı karşıya olduğunu görürüz; – her sabah mesai saatine yakın bir saatte kalkıp, kısacık süre içinde işimize bir şekilde yetişmeyi başarmamız (operasyonel risk), – sürekli kazandığımızdan fazla harcarken bir şekilde durumu yıllarca idare edip,aile bütçelerimizi adeta bHazine gibi yönetmemiz, bu konuda uzmanlaşmamız (finansal risk), – tatillerde yarım pansiyonları (o dönemleri hatırlayan bilir)stoklama yöntemiyle bir şekilde tam pansiyona çevirmemiz (operasyonel risk), – imesai saati bitimine yakın veya genellikle cuma akşamları bize verilen son dakika işlerini ışık hızında kotarmamız, son dakika toplantılarından dakikalar ile ölçülebilecek zaman dilimlerinde çıkabilmemiz (operasyonel risk) – yemeğin tam olarak aile reisinin eve geldiği anda pişmiş olması (operasyonel risk) – akşam trafiğinde hiç kimse ile kapışmadan, kimseye çatmadan eve girebilmeyi başarmamız (imaj itibar riskleri) – bir hafta sonu gününe berberde traş, pazar alışverişi, çocukların okul müsameresi, hanımı özel alışverişi ve akşam misafirliğini sığdırmayı başarmamız (operasyonel riskler) – hiç nakit tahsilat veya ödeme yapmadan aylarca ticari faaliyet sürdürebilmemiz ve sadece kriz zamanlarında batıyor olmamız (stratejik risk) – üniversitlerde okurken derslere girmeden fotokopi çektirdiğimiz ders notları ile hoca yüzü görmeden dersleri geçebilmemiz (çeşitli riskler) – su kesintilerinde bulabildiğimiz çok az derinliği olan kapları dahi aman belki lazım olur diye damlasına kadar doldurmamız ve hakikaten bir yerde lazım olması (stratejik risk) – hız cezalarını hızlı manevralar ile emniyet kemeri cezasına çevirmemiz (yasal/finansal riskler) Komik geliyor değil mi. Ama gerçek. Bu biziz. Günlük hayatımızın risk yöneticileri… İnsan hayatının pek pahalı olmadığı, dünyanın en garip olayların yaşanabildiği, her an herşeyin olabileceği, krizlerin kol gezdiği bir yerde yaşarken dahi hayatta kalmayı ve hatta zaman zaman imkanlarımızı yırtarcasına etrafımıza katkı sağlamayı başarıyoruz.

Oysa günlük hayattaki risk yönetim başarılarını fark etmeden iş hayatında çeşitli ünvanlar altında bankalarda, şirketlerde, kamu kurumlarında her gün yüzlerce kere risklerle karşılaşan ama bunları yönetmekte başarılı olamayan insanlarımız var. Şirketlerimiz bu yüzden kar etmiyor, üretmiyor, ürettiğini pahalı üretiyor veya satamıyor. Bu yüzden kamu sektöründe her gün akıllara durgunluk veren verimsizlikler yaşıyoruz. Ben bu çelişkinin nedenini gerçektem merak ediyorum. Bir yandan günlük hayatta dünyanın en iyi risk yöneticileri olan, en yaratıcı milletiyiz; diğer yandan iş hayatımızdaki, kurumlarımızı tehdit eden risklerle başa çıkmakta zorlanıyoruz. Neden?